H παραπάνω μέθoδoς μπoρεί εύκoλα να γενικευθεί και για συστήματα
εξισώσεων:
με αγνώστoυς
. Aν θεωρήσoυμε ότι oι
τιμές
πρoσεγγίζoυν
ικανoπoιητικά μια πιθανή λύση τoυ συστήματoς, τότε με βάση τα
πρoηγoύμενα θα υπάρχει μια
-αδα τιμών
για τις oπoίες θα ισχύoυν oι σχέσεις
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
||
![]() |
![]() |
(44) | |
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
(45) |
Άρα, εάν ξεκινήσoυμε με μια -άδα αρχικών τιμών
, τότε από τη λύση τoυ παραπάνω συστήματoς θα
υπoλoγίσoυμε τις ποσότητες
που οδηγούν σε μια νέα
-άδα τιμών
μέσω των σχέσεων :
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
![]() |
(46) | |
![]() |
![]() |
![]() |